Zoek je tips om kinderen te fotograferen? Ik kwam een heel gaaf artikel tegen op deze website. Alle lof dus voor auteur Laura Vink. Ik citeer:
Het fotograferen van kinderen vereist vaak een speciale aanpak; het is op verschillende vlakken heel anders dan het fotograferen van volwassenen en ook ieder kind kan zijn eigen aanpak nodig hebben. Hieronder geef ik je tips voor kinderfotografie met 6 belangrijke do’s en don’ts. De tips voor het fotograferen van kinderen is zowel voor (fotograferende) ouders als (professionele) fotografen.
Do: Plezier maken
Don’t: Zeg eens ‘Cheeeeeese!’
#1 Ik ben gek op lachende kinderen. Vooral van die schaterlachjes. Fotografeer je kinderen ook het liefst lachend? Zorg dan dat ze écht lachen. Maak plezier, doe gek, vertel een grapje of maak er een spelletje van. Het resultaat zijn prachtige echte glimlachen én het kind heeft het ook echt naar zijn of haar zin. Overigens hoef je natuurlijk een kind niet altijd te laten lachen, ook andere gezichtsuitdrukking zijn de moeite waard om vast te leggen. Een glimlach is dus geen must, maar plezier is wel noodzakelijk als je het kind vaker wilt fotograferen. Als iets niet leuk is, doe ik het immers liever ook niet vaker. Als het kind niet lacht, zeg dan vooral niet “Zeg eens Cheese” of “Lach eens naar de camera”. Hoewel er kinderen zijn die een hele mooie glimlach op kunnen zetten, geeft het merendeel van de kinderen je een glimlach alsof ze hun tanden aan de tandarts laten zien. Grote kans dat je elke keer als de camera verschijnt deze nepglimlach zult krijgen.
Do: Belonen
Don’t: Chanteren
#2 Beloon het kind als het goed luistert en meewerkt bij het maken de foto’s. Een beloning kan zijn in de vorm van een snoepje of een cadeautje, maar het hoeft niet perse iets lekkers of materieels te zijn. Een compliment, ‘high five’ of het kind de volgende setting voor de foto laten bepalen, werken vaak ook heel goed en zorgen er bovendien voor dat het kind een goed gevoel en meer zelfvertrouwen krijgt. Een absolute don’t is om te chanteren als het kind bijvoorbeeld niet wilt blijven zitten of lachen naar de camera. Met chantage zoals: “Als je nu niet lacht, dan krijg je straks geen frietjes/cadeautje/snoepjes/vul-in-wat-het-kind-graag-wilt” (en geloof me, er zijn ouders/fotografen die dit soort dingen zeggen), kunnen er twee dingen gebeuren. Of je krijgt gejammer/gehuil/heibel of het kind zet zijn nepglimlach op en haalt die niet meer van zijn of haar gezicht. In beide gevallen krijg je niet de leuke foto’s waar je op hoopt.
Do: Camera binnen handbereik; klaar voor gebruik
Don’t: “Doe dat nog eens, mama/papa had de camera nog niet klaar”
#3 Om spontane momenten vast te kunnen leggen, is het een vereiste dat je je camera binnen handbereik hebt en je snel voor de juiste instellingen kunt zorgen. Zijn je kinderen lief aan het spelen? Anticipeer op de situatie, zet je camera alvast op het juiste diafragma, sluitertijd of ISO-waarde en probeer de juiste positie en standpunt te bepalen, daardoor zorg je dat je de foto kunt maken zodra de mooie spontane momenten zich voordoen.
Heb je een mooi moment gemist? Niets is zo vervelend als een leuk moment dat in scene opnieuw uitgevoerd moet worden, omdat papa of mama de camera niet bij de hand hadden. De spontaniteit is weg, het plezier vaak ook, waardoor de kans op zo’n nepglimlach weer een stuk groter wordt.
Do: Sluit aan bij de belevingswereld van het kind.
Don’t: Een kind als volwassene behandelen
#4 Om een kind van anderhalf aan het lachen te maken zeg je niet “Rara, het is groen en het kan skiën, wat is het?”(Antwoord: Skiwi). Voor het maken van plezier moet je je aansluiten bij de belevingswereld van het kind. Een kind van anderhalf maak je eerder aan het lachen door het zingen van liedjes of bijvoorbeeld gekke geluidjes te maken. Ga het kind daarbij ook zeker niet behandelen als een volwassene. Opnieuw is dat afhankelijk van de leeftijd, maar houdt in gedachten dat kinderen nou eenmaal kinderen zijn en dat de dingen soms nu eenmaal niet zullen gaan zoals je in gedachten heb. Aansluiten bij de belevingswereld van het kind kan ook al beginnen bij het voorstellen van jezelf. In plaats om staande een hand te geven, ga ik bij peuters en kleuters liever door mijn knieën en zeg ik “Ik ben Laura, wil je mij jouw naam vertellen”? Ik kom zo niet heel erg intimiderend over en kom er bovendien gelijk achter hoe het kind op mij reageert.
Do: Neem de tijd
Don’t: Forceren, ongeduldig of gehaast zijn.
#5 Sommige kinderen zullen de fotograaf meteen zien als een nieuw leuk vriendje, maar meestal hebben de kinderen even de tijd nodig om te wennen aan de vreemde persoon met die grote camera. Geef kinderen de tijd om aan je te wennen, fotografeer bijvoorbeeld eerst even de oudere broer of zus, zodat ze kunnen zien wat er van ze verwacht wordt en hoe leuk het is om op de foto te gaan. Omdat elk kind anders is, plan ik graag voldoende tijd in voor elke fotosessie. Voor ouders kan deze ‘Do‘ iets anders gelezen worden: namelijk wees geduldig als het kind in een periode zit waarin het echt niet op de foto wilt. Bij de meeste fotosessies die ik doe, komt er een soort natuurlijk einde aan de foto’s. Ga niet eeuwig door, vooral als het kind geen zin heeft en ook niet als je nog niet de voldoende foto’s hebt gemaakt. Als fotograaf heb ik meerdere keren fotosessies halverwege afgebroken om op een andere dag te hervatten, simpelweg omdat het er op dat moment ‘niet in zat’. Soms omdat het kind moe is, het te koud/te warm heeft en soms voor onbekende redenen. Als fotograferende ouder is deze regel extra belangrijk; hoe meer je de foto’s gaat forceren, hoe meer afkeer zal het kind krijgen van de camera, ook tot op latere leeftijd. Wanneer je als fotograaf ongeduldig of gehaast aan het werk gaat, geef je dit gevoel vaak ook door aan het kind of op zijn minst aan de ouders, wat van invloed kan zijn op het eindresultaat.
Do: Snoeten poetsen
Don’t: “Dat photoshoppen we wel even weg”
#6 Voor de fotosessie, maar ook tijdens de fotosessie, is het aan te raden te controleren of het gezicht van het kind schoon is. Denk hierbij aan snottebellen, kwijl of stukjes koek tussen de tanden. Het is immers zonde als juist je net die éne foto vanwege de blik/licht/compositie groot aan de muur zou willen ophangen, maar je telkens wordt afgeleid door dat kleine viezigheidje. Uitzonderingen zijn er hierbij natuurlijk ook; soms kan een gezichtje dat niet helemaal schoon is toch weer heel schattig zijn, zoals dit jongetje op het strand. Het tijdens de fotosessie weghalen van een snottebel kan je daarmee vele onnodige uren in nabewerking achter de computer schelen. Tenzij photoshoppen je grootste hobby is en je jezelf wilt specialiseren in digitaal-snot-en-kwijl-verwijderaar’ natuurlijk. ;)”
Laura, bedankt voor je geweldige tips. Ik hoop dat veel fotografen en ouders hier wat van kunnen leren.
